اسلایدر

نوروز واژه‌ای است مرکب از دو جزء که روی هم به معنای روز نوین است و بر نخستین روز از نخستین ماه سال خورشیدی آن گاه که آفتاب به برج حمل انتقال می‌‌‌یابد گذارده می‌شود. و اصل پهلوی این واژه نوک روچ یا نوک روز بوده است.

بیرونی در تعریف نوروز نقل می‌کند "نخستین روز است از فروردین ماه و از این جهت روز نو نام کردند، زیرا که پیشانی سال نو است و آنچه از پس اوست از این پنج روز همه جشن‌هاست."

مورخین و محققان درباره جایگاه نوروز با هم اختلاف دارند. به نظر می‌رسد آریائی‌ها از مهاجرت به فلات ایران و هم مرز شدن با تمدن میان‌رودان سال را به دو قسمت تقسیم می‌‌کردند که هر یک با انقلابی شروع می‌شد و دو جشن نوروز و مهرگان سرآغاز این دو انقلاب بودند. یعنی هنگام انقلاب تابستانی جشن نوروز گرفته می‌شد و زمان انقلاب زمستانی جشن مهرگان پاس داشته می‌شد. برخی معتقدند که جشن نوروز و مهرگان جشنی بوده‌ است که در ایران قبل از ورود آریائی‌ها وجود داشته است و اقوام قبل از آریائی‌ها که در فلات ایران ساکن بوده‌اند به آن عمل می‌کرده‌اند.

ادامه مطلب...

حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر سید مهدی خاموشی، رئیس سازمان تبلیغات اسلامی کشور با صدور پیامی، بهار را تجلی پرتو حُسن پروردگار دانست که آدمیان را به سیر و سلوک معنوی دعوت می‌کند. دکتر خاموشی همچنین در پیام خود فرارسیدن سال نوی خورشیدی و آغاز سال 1387 هجری شمسی را به ملت ایران تبریک گفت و سالی پربار را برای همگان و خصوصاً‌ مبلغان اسلام آرزو کرد.

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی‌ متن این پیام به شرح زیر است:

بهار نوید گسترده شدن شمیم مهربانی و عطوفت در پهنه کره خاکی است. فصلی که بهار با زایش دوباره طبیعت در دفتر آفرینش بازگشوده، پرتو حسن ایزدی را متجلی ساخته است و با پیامی رسا و روشن، آدمیان را به تفرّج صنع خدای رحمان در تابلوی پُرنقش و نگار خویش فرامی‌خواند. در آغازین لحظه‌های شکفتن طبیعت از دل خاک خفته به مدد دمِ افلاکی نسیم بهاری، نگارستان یگانه نقاش ازل را با دمیدن دیگرباره‌ی نفحه‌‌ی حیات در کالبد هستی به تماشا ایستاده‌ایم. نوبهاری دیگر با تن‌پوش سبز خود از راه رسیده‌ است و پیشاپیش او پیک‌های سبکبالی است که خبرهایی نغز از رسالت بزرگ آدمیان در برابر تحویل و تحول زمان دارند. تحولی که نزهتگاه بهار در برابر دیدگان‌مان قرار می‌دهد، می‌تواند با مدد خواستن از یکتای هستی‌آفرین، ما را در ژرفای جانمان به یافتن و جُستنِ زاویه‌های تحول‌نیافته‌اش رهنمون سازد.

در طلیعه سال نو و حیات مجدد طبیعت که گنجینه‌ای است از معرفت کردگار، فرارسیدن نوروز  هجری شمسی را به همگان و خصوصاً سنگربانان جبهه تبلیغ و توسعه فرهنگ دینی و مجموعه بزرگ سازمان تبلیغات اسلامی تبریک گفته و از خدای بزرگ خواهانم که این فصل خجسته برای همگان و خصوصاً مبلغان عزیز اسلام سرآغاز سالی سرشار از بهروزی و موفقیت و تعالی باشد.

باده دوشینه

در باب شکر 18/11/86

شکر یکی از مقامات است (مانند صبر.توبه و....) و تمامی مقامات وجود دارند و فقط یک واژه زیبا نیستند

 ودلایل عقلی ونقلی بسیاری در این باب هست.شکر رشد است توسعه وجودی و بستر قرب است.

 ریشه آن به کمال خواهی بر می گردد. منشاء شکرخدا خواهی است و چون خدا خواهی فطری است شکر نیز فطری است

 و فطرت است که حکم به شکر و سپاس گذاری میکند(دلیل عقلی).

به هر روی چون نعمت رسانی هست شاکری نیز باید و شکری . شکر یعنی تشنگی وبیشترخواستن .

پس شکر بیشتر=کمال و بیشتر داشتن.

همچنین شکر مراتب دارد و هرکس به فراخور رتبه خود باید شکرگذار باشد و اگر بداند وبتواند و نکند گناه و معصیت کرده

 و بزرگ و کوچک وباسواد بی سواد ندارد. همانطور که به پیامبر اعظم (ص) گفتند:

- شما که وارد بهشت میشوید دیگر چرا شکرگذاری میکنید؟

-ایشان فرمودند: آیا نمیخواهم رشد کنم؟!

باده دوشینه سلسله مباحث کوتاه و مفیدیست که پس از نماز صبح از سوی حجت الاسلام والمسلمین علی اکبری ارائه میشود.

به تمام دوستان توصیه میشود مستقیما این باده را از دست ایشان بگیرند.

از این پس این مقال در  بایگانی موضوعی در موضوع باده دوشینه ارائه میشود.

««با سپاس از خواندن شما»»

به گزارش خبرگزاری فارس، مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی در نهم مهرماه سال 1302 شمسی برابر با دوم رجب‌المرجب سال 1343 قمری در تهران چشم به جهان گشود. 

                                                              
وی در خاندانی با تقوی و ورع و فضل و شرف پرورش یافت پدر ایشان مرحوم محمدباقر از کسبه‌های معروف و با تقوی و متدین تهران بوده و جد ایشان مرحوم میرزا احمد از تجار مشهور و از مؤمنین و متدینین عصر خود بود. بعد از این دو بزرگوار اجداد حضرت آیت ‌الله مجتهدی همگی در کسوت روحانیت و از علماء جلیل‌القدر و مبلغین اسلام و از ائمه جماعات مشهور کاشان بودند.
از جمله اجداد ایشان آیات و حجج اسلام، حاج ملا محمدعلی مجتهد و حاج ملامحمد باقر مجتهد و حاج ملا محمد کاظم مجتهد کاشانی بودند.
صاحب کتاب لبا‌ب‌الالقاب تالیف آیت الله مرحوم آخوند ملا حبیب الله شریف کاشانی متوفی 1340 قمری درباره یکی از اجداد ایشان یعنی حضرت آیت ‌الله حاج شیخ محمد‌علی مجتهد کاشانی می‌نویسد: «او فرزند حاج محمدباقر کاشانی است و آیت ‌الله حاج محمد‌علی مجتهد کاشانی عالمی فاضل و مدرسی بزرگوار در علوم شرعی و عقلی بود، به حدی که فضل و علم و زهدش بر دیگران مسلم و آشکار بود، و آن مرحوم فرزندی داشت به نام حاج ملا ابوالقاسم که او هم حکیم و منجمی زبردست بود و من آن فرزند را دیده بودم و او در تهران فوت کرد (و در اطراف چهار راه مولوی که در آن زمان قبرستان بود دفن گردید) و مرحوم آیت ‌الله حاج محمد‌علی از شاگردان فقیه عالیقدر حضرت آیت‌الله سیدمحمد تقی کاشانی بود و او از شاگردان عالم ربانی و معلم اخلاق حاج ملا احمد نراقی است و ملااحمد نراقی استاد شیخ مرتضی انصاری بود و وقتی که ملااحمد نراقی از رحلت آیت‌الله سید‌محمد تقی کاشانی باخبر شدند از شدت حزن و اندوه و با صدای رسا و بلند شدیدا گریه کردند و از فقدان آن عالم بزرگوار تاسف خوردند.»
آیت‌‌الله مجتهدی در سال 1362 قمری و در سن 19 سالگی به کسوت روحانیت درآمد و قبل از آن در بازار تهران مشغول به کار بود و پدر ایشان یعنی مرحوم محمد باقر راضی نبود که فرزندش طلبه شود ولی بر اثر عشق و علاقه زیادی که جناب استاد به علم و دانش داشت به سوی طلبگی روی آورد.
با توجه به مخالفت پدر، سال‌ها با عسرت و سختی زیادی، در لباس روحانیت به تحصیل علم پرداخت و بعد از سال‌ها نه تنها پدر راضی شد بلکه بر وجود چنین فرزندی در نزد خویشان و نزدیکان و در اجتماع افتخار می‌کرد.
وی پنج سال بعد یعنی در سال 1367 قمری و در سن 24 سالگی ازدواج کرد و در همین سال دروس رسائل و مکاسب را نزد آیات و حجج اسلام آقایان فاضل (پدر حضرت آیت‌الله العظمی فاضل لنکرانی) و سید‌حسین قاضی و آقا شیخ قاسم نحوی امتحان داد و با موفقیت به اتمام رساند. بعد از قریب دو سال در سن 26 سالگی و در سال 1369 قمری امتحان کفایه و قسمتی از درس خارج را با موفقیت گذراند.
آیت‌الله مجتهدی در ضمن تحصیل، به تدریس کتب حوزوی هم می‌پرداخت و وقتی که از قم به تهران آمد شب‌ها در مسجد‌ امین‌الدوله که مرحوم حاج شیخ محمد حسین زاهد در آنجا مشغول به تدرس و اقامه نماز بود، استاد هم، صبح و عصر به امر تدریس اشتغال داشت و چون مرحوم حاج شیخ محمد‌حسین زاهد در اواخر عمر و با وجود کهولت سن به سختی مشغول تعلیم و تربیت طلاب بود، لذا از آیت‌الله مجتهدی تقاضا کرد که علاوه بر تدریس، شب‌ها هم منبر برود و آیت‌الله مجتهدی در طول دو سال، شش جزء از اول قرآن را با استفاده از تفسیر‌ برهان که مبنای تفسیری ایشان بود برای مستمعین آیات قرآن را تفسیر می‌کرد.
آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی صبح‌ها در مسجد مرحوم حاج سید عزیزالله بازار جهت طلاب به تدریس کتب ادبیات و فقه مشغول بود و بعد از ظهر‌ها هم برای کسانی که روزها شاغل بودند و بعد از ظهرها درس می‌خواندند به تدریس کتب حوزوی از قبیل مطول، سیوطی، مغنی، منطق و غیره می‌پرداخت.
دو سال بعد یعنی در 21 محرم سال 1372 قمری، ثلمه‌ای در اسلام به وجود آمد و آن رحلت عارف زاهد و معلم اخلاق حاج شیخ محمدحسین زاهد رحمة‌الله علیه بود.
آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی پس از گذشت سه سال از رحلت آن عالم بزرگوار، همچنان به امر تدریس در مسجد مرحوم حاج سید‌ عزیز‌الله واقع در بازار تهران مشغول بود تا آنکه به درخواست عده‌ای از علماء و مردم متدین، از حضرت استاد تقاضا کردند که حوزه علمیه را به مسجد مرحوم حاج ملا جعفر منتقل کنند که در آن زمان مسجد، انبار خاک ذغال و خمره ترشی کسبه محل بود، و تجار و مردم متدین با علماء مشورت کردند و به این نتیجه رسیدند که آیه‌الله مجتهدی به دلایلی نسبت به علماء دیگر جهت ادامه راه مرحوم حاج شیخ محمد حسین زاهد ارجحیت دارد.
بنابراین با همت تجار و مردم متدین، آیت‌الله مجتهدی توانست حوزه علمیه فعلی را که در تهران خیابان 15 خرداد شرقی، کوچه شهید مرتضی کیانی، کوچه مسجد آقا واقع است تأسیس کند.
در این حوزه هر سال مراسم عمامه‌گذاری با حضور آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی برگزار می‌ شد.

منبع

باسلام و احترام

جهت اطلاع همسایگان محترم محله پیامبر اعظم(ص) وبلاگ حجه الاسلام و المسلمین دکتر علی اکبری امام جماعت مسجد پیامبر اعظم (ص)

http://hakbary.blogfa.com

بوده و می توانید سوالات خود را از طریق وبلاگ با ایشان در میان گذاشته و پاسخ خود را دریافت نمایید.