اسلایدر

خلاصه ای از زندگی پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله :

   بیش از هزار و چهارصد سال پیش ، در روز هفدهم ربیع الأول ( برابر با 25 آوریل 570 میلادی ) ، کودکی در شهر مکّه چشم به جهان گشود؛ پدرش عبدالله در بازگشت از شام ، در شهر یَثرب (مدینه کنونی) ، چشم از جهان فرو بست و به دیدار کودکش ، محمد‌صلی‌الله‌علیه‌وآله نائل نشد؛ زن عبدالله ، مادرِ محمد‌صلی‌الله‌علیه‌وآله ، آمنه ، دخترِ وهب بن عبد مناف بود.

   برابرِ رسم خانواده‌های بزرگ مکّه ، آمنه پسر عزیزش ، محمد‌صلی‌الله‌علیه‌وآله ، را به دایه‌ای به نام حلیمه سپرد تا در بیابان گسترده و پاک و دور از آلودگی‌های شهر پرورش یابد.

   حلیمه ، زن پاک ‌سرشت و مهربان با این کودک نازنین که قدمش در آن قبیله ، مایه خیر و برکت و فزونی شده بود ، دلبستگی زیادی پیدا کرده بود؛ لحظه‌ای از پرستاری او غفلت نمی‌کرد؛ کسی نمی‌دانست این کودک یتیم که دایه‌های دیگر از گرفتنش پرهیز داشتند ، روزی پیامبر رحمت‌صلی‌الله‌علیه‌وآله خواهد شد و نام بلندش تا پایان روزگار با عظمت و بزرگی بر زبانِ میلیونها نفر مسلمان جهان و بر مأذنه‌ها با صدای بلند برده خواهد شد و مایه افتخار جهان و جهانیان خواهد بود.

   حلیمه ، بر اثر علاقه و اصرار مادرش آمنه ، محمد‌صلی‌الله‌علیه‌وآله ، را که به سن پنج سالگی رسیده بود به مکّه بازگردانید ، دو سال بعد که آمنه برای دیارِ پدر و مادر و آرامگاه شوهرش ، عبدالله ، به مدینه رفت ، فرزند دلبندش را نیز همراه برد ؛ پس از یک ماه ، آمنه با کودکش به مکّه بازگشت امّا در بین راه در محلی به نام ابواء جان به جان آفرین تسلیم کرد و محمد‌صلی‌الله‌علیه‌وآله در سن شش سالگی از پدر و مادر هر دو یتیم شد و رنج یتیمی در روح و جان لطیفش دو چندان اثر کرد. سپس زنی به نام ام ایمن این کودک یتیم ، این نوگل پژمرده باغ زندگی را همراه خود به مکّه برد؛ این خواست الهی بود که این کودک در آغاز زندگی از پدر و مادر جدا شود تا رنج‌های تلخ و جانکاه زندگی را در سرآغاز زندگانی بچشد و در بوتة آزمایش قرار گیرد تا در آینده ، رنج‌های انسانیت را به واقع لمس کند و حال محرومان را نیک دریابد.

   از آن آغاز در دامان پدربزرگش ، عبدالمطلب ، پرورش یافت و بعد از ایشان تحت حمایت ابوطالب‌علیه‌السلام قرار گرفت و او نیز تا آخرین لحظه‌های عمرش یعنی تا چهل و چند سال با نهایت لطف و مهربانی از برادرزاده عزیزش ، پرستاری و حمایت کرد ، حتی در سخت‌ترین و ناگوارترین پیشامدها که همه اشراف قریش و گردنکشان سیه‌دل برای نابودی‌ محمد‌صلی‌الله‌علیه‌وآله دست در دست یکدیگر نهاده بودند ، جان خود را برای حمایت برادرزاده‌اش سپرِ بلا کرد و از هیچ چیز نهراسید و ملامت ملامتگران را ناشنیده گرفت .

   آرامش و وقار و سیمای متفکر محمد‌صلی‌الله‌علیه‌وآله از زمان نوجوانی در بین همسنّ و سالانش کاملاً مشخص بود.

   در سنّ دوازده سالگی بود که عمویش ، ابوطالب ، او را همراه خود برای سفر تجارتی ـ که آن زمان در حجاز معمول بود ـ به شام برد؛ در همین سفر در محلی به نام بصری که از نواحی سوریه فعلی است ، ابوطالب به راهبی مسیحی که نام او بحیرا بود برخورد کرد؛ بحیرا ، به هنگام ملاقات محمد‌صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ کودک ده یا دوازده ساله ـ از روی نشانه‌هایی که در کُتُب مقدس خوانده بود با اطمینان دریافت که این کودک همان پیغمبرِ آخرالزمان است؛ بازهم برای اطمینان بیشتر او را به لات و عُزی ـ که نام دو بت اهل مکه بود ـ قسم داد که در آنچه از وی می‌پرسد جز راست بر زبانش نیاورد. محمد‌صلی‌الله‌علیه‌وآله با ناراحتی و اضطراب گفت : من این دو بُت را که گفتی ، دشمن دارم مرا به خدا سوگند بده . بحیرا ، یقین کرد که این کودک همان پیامبر بزرگوار خداست که به جز خدا به کسی و چیزی عقیده ندارد. بحیرا ، به ابوطالب سفارش زیاد کرد تا او را از شر دشمنان به ویژه یهودیان ، نگهبانی کند زیرا او در آینده مأموریت بزرگی به عهده خواهد گرفت .

   محمد‌صلی‌الله‌علیه‌وآله در دوران جوانی بر خلاف دیگران که در این دوران ستیزه‌جو و شهوت‌رانی می‌کنند با راستی و پاکی و امانت‌داری گذراند؛ صدقِ لهجه و راستی کردار ، ملایمت و صبر و حوصله در تمام حرکاتش ظاهر و آشکار بود؛ از آلودگی‌های محیط آلوده مکّه بر کنار و دامنش از ناپاکی بت‌پرستی پاک و پاکیزه بود ، به حدی که موجب شگفتی همگان شده بود؛ آن اندازه مورد اعتماد بود که به محمد امین مشهور گردید؛ از همان آغاز جوانی ، شجاعت و قدرت و وقار در چهره‌اش آشکار بود. در سن 15 سالگی در یکی از جنگهای قریش با طایفه هوازن شرکت داشت و تیرها را از عمویش برطرف می‌کرد؛ از این جا می‌توان به قدرت جسمی و روحی پیامبر‌صلی‌الله‌علیه‌وآله پی برد. این دلاوری بعدها در جنگ‌های اسلام بیشتر نمود پیدا می‌کند ، چنانکه حضرت علی‌علیه‌السلام که خود از شجاعان دَهر است درباره حضرت محمد‌صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود : هر موقع کار در جنگ به ما دشوار می‌شد ، به رسول‌خدا‌صلی‌الله‌علیه‌وآله پناه می‌بردیم و کسی از ما به دشمن از او نزدیکتر نبود .

   با این حال ، از جنگ و جدالهای بیهوده و کودکانه پرهیز می‌نمود.

رفتار و خلق و خوی پیامبر‌صلی‌الله‌علیه‌وآله :

   خداوند درباره رسولش ، حضرت محمد‌صلی‌الله‌علیه‌وآله ، می‌فرماید : « إنّک لَعلی خُلق عَظیم » : « براستی که اخلاق عظیمی داری . »

   حال چگونه ما می‌توانیم ، تعریف آن حضرت‌صلی‌الله‌علیه‌وآله را کنیم؛ ایشان نمونه عالی مکارم اخلاقی بودند ؛ ایشان با همه مسلمانان به چشم برادری و با نهایت مهر و محبت رفتار می‌کرد؛ آن چنان ساده و بی‌پیرایه لباس می‌پوشید و بر روی زمین می‌نشست و در حلقه یاران قرار می‌گرفت که اگر ناشناسی وارد می‌شد نمی‌دانست پیغمبر‌صلی‌الله‌علیه‌وآله کدام است؛ در عین سادگی به نظافت لباس و بدن خیلی اهمیت می‌داد؛ وضوی پیامبر‌صلی‌الله‌علیه‌وآله همیشه با مسواک کردن دندانها همراه بود؛ از استعمال عطر دریغ نمی‌کرد؛ همیشه با پیر و جوان مؤدب بود؛ همیشه در سلام کردن پیش‌دستی می‌کرد؛ تبسّم نَمکینی بر لبان مبارکش داشت ، ولی از بلند خندیدن پرهیز داشت؛ به عیادت بیماران و تشییع جنازه مسلمانان زیاد می‌رفت؛ مهمان‌نواز بود؛ یتیمان و درماندگان را مورد لطف خاص قرار می‌داد؛ دست مهر بر سر یتیمان می‌کشید؛ از خوابیدن روی بستر نرم پرهیز داشت و می‌فرمود : « من در دنیا همچون سواری هستم که ساعتی زیر سایة درختی استراحت کند و سپس کوچ کند . »

با همه مهر و نرمی که با زیردستان داشت ، در برابر دشمنان و منافقان بسیار شدت عمل نشان می‌داد؛ دشمنان سرسختی همچون کفارِ قریش در فتح مکّه را عفو فرمود و آنها همه مجذوب اخلاق پیامبر‌صلی‌الله‌علیه‌وآله شدند و دسته‌دسته به اسلام روی آوردند؛ از زر و زیور دنیوی دوری می‌کرد و با آنکه فرمانروا و پیامبر خدا بود هرگز سهمی بیشتر از دیگران برای خود برنمی‌داشت.

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن من عاداهم .

مأخذ : ماهنامه یوسف زهرا سلام الله علیهما